De emigratie komt steeds dichterbij! Nog even en de verhuiswagen rijdt voor. Maar de eend, die nemen zij niet mee...
Het komt allemaal steeds dichterbij. Er speelde ook in Nederland even een hoop, dus we konden ook niet de volle focus hebben op onze verhuizing naar Italië. De verhuizer komt op 18 juli, en dat is sneller dan je denkt. Eén ding neemt die niet mee, de eend! Verkopen dan maar? Nou dacht het niet.
Onderneming
Het oorspronkelijke plan was om half juni al naar Italië te rijden om "La Due Cavalli" alvast te verhuizen, maar door omstandigheden is dat allemaal niet gelukt. Voordeel is wel dat mijn vader inmiddels terug is van vakantie dus die kon mooi mee!
Bus natuurlijk ook tot de nok toe vol met klusspullen (je leert nog wat als je voor De Grote Huisverbouwing werkt), bloempotten en wat levende planten. Aanhangertje gehuurd en dan nog duimen dat de oude auto nog even door de tweejaarlijkse APK komt.
Goed nieuws op dat gebied dus de dag is daar dat de eerste spulletjes richting Italië verhuizen. Bij onze lieve vrienden Teresa en Fabri mogen we alvast wat spulletjes stallen en dus ook de 2CV (Due Cavalli, oftewel twee paarden). Heel fijn want als we straks zelf in Italië arriveren komen onze spullen pas op 2 augustus. Dus dat alle zagen, schroeven en workmates er alvast zijn is mooi meegenomen!
Avontuur
Nou is alles een groot avontuur maar zo'n reisje samen met mijn pa is toch ook wel wat hoor. Samen in twee dagen naar Italië en onderweg kamperen én dan een dagje in Italië de toerist uithangen en dan weer terug. Flinke reis, maar gelukkig hoef ik dus niet alleen!
Met de vlam in de pijp gaan we over de Brennerpas hebben we bedacht. Want door Zwitserland kan nog ingewikkeld zijn met zo'n eend op een aanhanger. Lekker de Fernpas over tokkelen en dan een nachtje in een heeeeeel knus tentje in Oostenrijk. Bij de Natterersee een deurmat en een pot sop voor diner en dan slapen in de geleende tent. Lekker de hele nacht onweer, dus top!
Koffie!!!!
De volgende dag meteen de Brenner over en lekker door richting Italië. Het voelt goed als we de grens over gaan! Toch goed om de bevestiging te voelen. Het idee is dat we ons hier thuis voelen. Bij eerste tankstation meteen aan de koffie. Jum!
Ik weet het zijn kleine geneugten, maar wat is zo'n kopje koffie een traktatie. Kun je er weer helemaal tegen. Het weer is goed, de weg is rustig en we rijden lekker verder richting het Toscaanse land.
Tof om dit samen met mijn vader te doen. Hij is al een paar jaar voorbij de 70 maar rijdt gewoon zijn kilometertjes en klaagt niet in het toch wat primitieve tentje. We cruisen de Po-vlakte door en langzaamaan komen we na nog wat koffie en een lekkere Buffalino kunnen we het laatste stukje wel aan!
Bij Bologna wordt noodweer verwacht, dus even vol gas er langs en hoppa naar Firenze. Even de koepel spotten natuurlijk en door naar de eindbestemming. Camping La Chiocciola, waar niet alleen een comfortabele mobile home op ons wacht, maar waar ook Teresa en Fabri vlakbij wonen. Onze rommeltjes en de eend mogen daar voorlopig logeren. Heel fijn!
Verhuisd!
Na dik 1.400 kilometer zijn we er. La Due Cavalli is de hele weg op de aanhanger blijven staan en we zijn gearriveerd. Op de ruime parkeerplaats mag de oude duck van de aanhanger en rij ik even een rondje door het Toscaanse land. Ja Matteo heeft gelijk, die moet hier dus echt gewoon zijn hè, die oude auto.
Ik kan niet wachten om door de Crete Senesi te rijden met de eend. Maar daar kom ik vast later op terug. Nu is het tijd om naar onze lieve amici te gaan en La Due Cavallli zijn plekje te geven. En alle rotzooi die we verder nog mee hebben genomen. Maar laten we eerlijk zijn, dat interesseert natuurlijk helemaal niemand.
Tailormade jasje
La Due Cavalli heeft zijn maatpak aan en wacht de komende maand op zijn baasjes. Als we zover zijn zullen we zeker de eerste kilometers maken door het Toscaanse land. Dat wordt ongetwijfeld enorm afzien.
Net zoals even in Italië zijn. Met mijn pa ben ik uiteraard meteen aan de pizza gegaan, we zijn er nu toch. Lekker slapen en meteen de nodige boodschapjes doen. We willen natuurlijk wel graag lekker eten de komende weken in Nederland. Dus dat betekent nog even boodschapjes doen. Even langs Geografico (aanrader) en natuurlijk de nodige salami en pomodori.
Ook nog even langs het nieuwe huis waar het gras kniehoog staat en dan op zondag in de drukte weer terug naar Nederland. Tenslotte moet ik gewoon weer werken op dinsdag. Zonder eend op de aanhanger hebben we wel besloten om een hotel te pakken. Het avontuur op de camping was niet voor herhaling vatbaar. Met een lege aanhanger is het ook makkelijker om de combinatie onbeheerd te laten staan in de nacht.
Panne panne panne, pech pech pech...
Op de terugweg even een fijne koffiestop bij Modena. Terug bij de auto wilde die alleen niet starten...
Een kapotte accu... Een Toyota gaat toch nooit stuk? Nou kennelijk af en toe wel dus... Gelukkig konden we een nieuwe accu aanschaffen op het tankstation, dus een uurtje later konden we weer snel onze weg vervolgen. Wel veel file op de passen, maar voldaan in het hotel een biertje en naar bed.
Maandag ging een stuk voorspoediger en in no-time weer in Nederland en lekker slapen in het eigen bed. Een heel avontuur in vijf dagen de eerste dingen verhuizen, maar het wordt wel heel echt zo!
Voor wie nog meer wil weten over die ene echte toffe en bijzondere Due Cavalli, oftewel lelijke eend, ik maakte er eerder voor Autoblog een mooie video over: